ತೊಟ್ಟಿಲ ತೊರೆದೆ ನಾನು
ರೆಕ್ಕೆಯ ಕಟ್ಟಿದೆ ನೀನು
ಜೊಗುಳವ ನೀ ಹಾಡಿದೆ
ಅಂಗಳದಿ ಆಡಿ ನಾ ಬೆಳೆದೆ
ಗುಬ್ಬಿ ಮರಿ ನಿನಗೆ ನಾನೆಂದೆಂದೂ
ನಿನ್ನ ಪರಿ ಪ್ರೀತಿಸಲು ಇರಲಾರರೆಂದೂ
ಕಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಜಗದೊಳಾವಾ ಗುಮ್ಮ?
ಇರಲು ಆಶ್ರಯದಾತೆ, ಕಾಯುವ ನನ್ನ ಅಮ್ಮಾ
that muted yet strong power, always striving to explode either as thoughts or in a poetic frame
I am never alone Those days have gone long There are voices, there are voices… There are voicessssss up - when I close my eyes ...
2 comments:
Nice !! Last two lines is good but don't know how you are trying to relate to it !!
This is a good one. Felt it could go on and on... 🙂
Post a Comment