ಮಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮದುಮಗಳು

ನನ್ನ ಹಿಂದಿನ ಬ್ಲಾಗ್ ಯಾಕೋ ನನಗೆ ಖುಷಿ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ.....
ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ವಿವರಿಸಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಕೊರಗು ಕಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು......
ಅದಕ್ಕೆ ಸಾಟಿಯಾಗೋ ರೀತಿಯ ಪದ ಬಳಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ ಇದ್ದರೂ ಕನಿಷ್ಟ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಲ್ಲ ಅಂತ ಕಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು....
ಆ ಕಾಡುವಿಕೆ, ಆ ಸೊಬಗಿನ ಸತಾಯಿಸುವಿಕೆಯೇ ಇಲ್ಲಿ ಕವನದ ರೂಪ ಪಡೆಯೋ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದೆ.......








ಚಿಮ್ಮುವ ಮುಂಜಾವಿನಲಿ
ಬಾಣಾದಿಯದೇ ಚಿಲಿಪಿಲಿ
ಇರುಳಿನ ಹೊದಿಕೆ ಸರಿಯೇ,
ದಿನಕರನ ಜೊತೆ ನೀ ನಡೆಯೆ

ಮಲೆಯಲಿ ಆಗಿರೆ ಜಳಕ,
ಮೈಮನಕಾಗಿದೆ ಪುಳಕ....
ನಿನ್ನ ಲತೆಯೆಂಬ ಜಟೆಯಲಿ ಹನಿ ಹನಿ,
ಪೇಟೆ ಬಿನ್ನಾಣಕೆ ನೀ ವೈರಾಗಿಣಿ...

ಹಸಿರನುಟ್ಟು ಬಂದೆ ಸೀರೆ ರವಿಕೆ,
ದೂರದೂರಿಗಾದೆ ನೀ ಮರೀಚಿಕೆ
ನಿನ್ನ ಗೆಜ್ಜೇನಾದ ಮಾಡೋ ನದಿಯ ಪಾದ,
ಹಗಲಲ್ಲೆ ತುಂಬಿತಲ್ಲ ಮನಕೆ ಉನ್ಮಾದ

ಕರೆಯೋಲೆ ಮಂಜಿಗೆ ಕರೆಯೋಲೆ,
ಬೆಟ್ಟಾದ ಮೇಗಡೆ ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆ .....

ಅಪ್ಪಿ ಕಣ್ಣ ಮುಚ್ಚಲು ಸರಿಗಮ,
ಮನಕೆ ಮನದೊಂದಿಗೆ ಸಮಾಗಮ.....
ಮಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮದುಮಗಳು,
ಸಿಂಗರಿಸಿ ನಿಂತಿಹಳು.....

ಇವಳೆ ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಮಗಳು ಊರಿನಲಿ
ನೆಲೆಯಾಗಿ ನಿಂತಿಹಳು ಮನದ ಬೇರಿನಲಿ

ಇಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮದುಮಗಳ ಸಹಾಯ ಪಡೆದು , ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಸೌಂದರ್ಯದ ಸಮನಾಗಿ ಹೇಳ ಹೊರಟಿದ್ದೀನಿ ....

ಒಬ್ಬ ವದುವಿನ ಮದುವೆ ಆಗೋ ಕಾಲಕ್ಕೆ ನಡೆಯೋ ಅವಳ ಜೀವನದ ಬದಲಾವಣೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದೀನಿ...

ಭೂಮಿ ಇಲ್ಲಿ ವಧುವಾದರೆ, ಆ ಮುಗಿಲು ಅವಳ ಸಂಗಾತಿಯಂತೆ ಚಿತ್ರಿಸಿ, ಅವರ ಪ್ರತಿ ದಿನದ ಸಂಗಮವನ್ನು ನಿಮಗಿಲ್ಲಿ ಹೇಳ ಬಯಸಿದ್ದೀನಿ...

ಇಷ್ಟವಾದರೆ ತಿಳಿಸಿ.... ಕಷ್ಟವಾದರೂ ತಿಳಿಸಿ :)